Mirror mirror on the wall - Nowy pościk

Witajcie!

Dawno mnie tu nie było. Przejrzałam swój blog i twierdzę, że to lekkie dno. Ciągle tylko jakieś serie czy moda. To takie przytłaczające. Pierwsze posty były lepsze, bo wiało w nich świeżością. A teraz? Można się zanudzić. Dziwię się, że jeszcze nie usnęłam. No nic. Dzisiaj chciałabym Wam przedstawić pierwszą stylizację (znowu moda. O zgrozo!) przedstawiającą postać z bajek. Dodam również kilka ciekawostek. Mam nadzieję, że będzie ciekawie. Tak wiem często jest to stosowane gdy się nie ma pomysłu (cii…) Nie każdy musi o tym wiedzieć. No nic.

Brakowało mi Was (nie jesteście nawet tego świadomi jak bardzo). Na dodatek wpadłam na jeden pomysł. Pisemny. I od razu zaznaczam, ze nie wracam do monologów. O tym już nie długo. Na ten moment wiem jedno. Potrzebuję nowych rąk do pracy. Co za tym idzie? Już wkrótce może nawet już jutro ruszy nabór do redakcji MA. Potrzebuję osoby, która kocha pisać podobnie jak ja, ma doświadczenie i chcę zawiązać ze mną współpracę. Więcej informacji pojawi się już wkrótce. Zapowiedzi na jesienną ramówkę. Hah no troszkę.

Jak zwykle się rozpisałam. Może uznacie mnie za dziecko (jakby nie było każdy nim jest do końca życia), ale kocham bajki i to się nie zmieni. Taka anegdota o mnie. Teraz przejdę już do konkretu (za bardzo się rozdrabiam przepraszam)

Witam Was (po raz drugi) z pierwszą i najważniejszą animacją Walta Disneya z 1937 roku (to już 83 lata). Śnieżka przeżyła już swoje lata. Pewnie ma wiele wnucząt. A na każdego krasnoludka przypada jedno dziecko. No tak. Postanowiłam stworzyć tą brawurową gwiazdę na naszej grze. No wiecie nie zawsze widzi się taką sławną osobę.

Musiałam przeprojektować sukienkę od projektanta i dodać jabłuszko, które jest nie rozłącznym elementem naszej piękności. Co prawda wzorowałam się na artach tej postaci moja wersja jest lekko współczesna. Poprzez nowocześniejsze upięcie włosów. Bardzo przyjemnie pracowało mi się w Gimpie nad tą postacią. Nie mam takich zdolności co Julcia z Plejady Awatarii, ale wciąż się uczę. Czasem wychodzę i staję obok. Kiedy kliknę ołówek podczas konturowania, ale pracuję dalej. W rysunku, pisaniu, haftowaniu, gotowaniu czy życiu nieważne (trochę jest) są wszystkie podstawy, ale ciągłe rozwijanie swoich umiejętności poprzez poznawanie nowych kultur i tradycji. Wciąż się doskonale. Być może nie zawsze wychodzi mi to dobrze, ale wciąż się staram.

Królewna Śnieżka jest pierwszą długometrażową animacją Walta Disneya. Prace trwały aż trzy lata. A w tym wszystkim najlepsze, że taka historia zdarzyła się naprawdę. Bez zatrutego jabłuszka, szklanej trumny i pocałunku pięknego księcia, ale zdarzyła się naprawdę. W wieku osiemnastu lat ojciec Marii Sophie von Erthal ożenił się powtórnie z zimną, okrutną i złą kobietą, która była niesprawiedliwa wobec swojej pasierbicy. Na swojej drodze Marii Sophie spotkała karły, które pracowały w kopalniach (w Bawarii). W całej tej historii nie mogło zabraknąć magicznego lustra. Na medalionie w górnej części ramy zwierciadła zdobionego płatkami srebra, złota i laki (żywica sumaka dla niewtajemniczonych).

Znajduje się napis (pełen zawijasów co uwielbiam w starej rycinie) – „Amour Propre” (własna miłość). Z tej perspektywy można, by rzec, że życie ludzkie jest kruche tak jak jabłuszko. Ma swoją zatrutą i smaczną stronę. Każdy z nas dostaje wielkie, średnie czy malutkie jabłko. Zależnie od długości naszego życia z czego każdego dnia karmimy siebie kęsami. To sytuacje i los pokazują nam, w którą stronę mamy się wgryźć. Cóż taka teoria na niedzielne popołudnie. Może i tematyka trochę odbiega od standardów, ale musimy trochę wprowadzić coś więcej niż tylko grę.

Na dziś to będzie tyle. Wkrótce pojawi się więcej takich gwiazd animacji. Najważniejsze informacje to nowość pisarska, nabór na redaktora MA i to, że wciąż jeszcze żyję i zamierzam pisać dla Was tylko z ograniczeniem.

Do napisania Moi Kochani

Alex